شامل چهار پاره های عاشقانه و چند شعر محاوره ای اجتماعی و یک غزل ترانه گه دنیا لحظهها رو ببره به نا امیدی تُو با لحظهها صفا کن، آخه دنیا رو چی دیدی آخه دنیا رو چی دیدی، گاهی گریهاس، گاهی خنده تُو با لحظهها صفا کن، تو تموم راه جاده پُر خنده، غرقِ امید، تا یه روز ِبینهایت تُو با لحظهها صفا کن، همین اصل حقیقت مثه آخر زمستون، تُو با شادی همزبون باش تُو با لحظهها صفا کن، خندهی رنگینکمون باش
© Copyright 2016. Mohammad Sadegh Adib Sereshki